Page 27 - วารสารภูมิอยุธยาฉบับที่ 2.indd
P. 27
27
ภูมอิ ยุธยา
magazine
ครูสุวิทย์กล่าวว่า ความสุขท่ีแท้จริงของการ
แทงหยวก คอื ความภาคภมู ใิ จในผลงานทไ่ี ด้
มสี ว่ นรว่ มในงานบญุ งานประเพณตี า่ งๆ หรอื
ในงานศพ ช่างแทงหยวกกม็ คี วามเต็มใจนำ�
ฝมี อื เขา้ ชว่ ยตกแตง่ ประดบั ประดาเชงิ ตะกอน
เผาศพ ด้วยความเคารพท่ีมีต่อผู้ตายเป็น
วาระสุดท้าย น�ำ้ ใจของช่างแทงหยวก จึงเปน็
พนื้ ทใ่ี หเ้ ขาสามารถดำ� รงตนอยอู่ ยา่ งเปน็ ทร่ี กั
ใครข่ องคนในหมบู่ ้าน
ครสู วุ ทิ ย์ ซง่ึ มหี นา้ ทเี่ ปน็ ครพู เิ ศษ ถา่ ยทอดภมู ปิ ญั ญา ทธี่ รุ กิจรับจดั ดอกไมส้ ดในงานพิธีต่างๆ กเ็ ร่มิ เบ่งบานขึน้
การแทงหยวกใหแ้ ก่นกั เรยี นของโรงเรยี นวดั ปา่ โค ไดเ้ ล่า และมชี ้นั เชิงทางธุรกจิ ทด่ี ีกว่า จงึ เปน็ ตวั เลือกท่ีน่าสนใจ
วา่ แตเ่ ดมิ นน้ั การแทงหยวก ถอื วา่ เปน็ งานบญุ หรอื งานท่ี ตามก�ำลังทรัพย์ของผู้คน จนในที่สุดงานแทงหยวกชาว
ต้องช่วยเหลอื เก้ือกูลระหว่างคนในท้องถิ่น คือ เมือ่ บา้ น บา้ นจงึ ถกู มองขา้ มไป และนบั วนั คอ่ ยๆ ลดนอ้ ยลง เหลอื
ไหนมงี านหรอื พธิ ใี ดๆ เพอ่ื นบา้ นกจ็ ะระดมกนั มาชว่ ยงาน เพยี งครสู วุ ทิ ย์ ซงึ่ เปน็ ชา่ งแทงหยวกรนุ่ สดุ ทา้ ยของยา่ นน้ี
เช่น บา้ นไหนมตี น้ กล้วยนำ�้ หว้า หรือกลว้ ยตานี ก็จะแบง่ สถาบนั อยธุ ยาศกึ ษา จงึ ไดน้ ำ� เสนอเรอ่ื งราวของครู
ปนั ตน้ กลว้ ยเหลา่ นน้ั มาให้ สว่ นใครทม่ี ฝี มี อื กจ็ ะพากนั มา สุวิทย์ ซึ่งเปรียบด่ังลมหายใจสุดท้ายของช่างแทงหยวก
แทงหยวกเพ่ือใช้ประดับประดาสถานท่ี อันเปน็ กิจกรรม แห่งย่านวัดปา่ โคผา่ นบทความ “งานแทงหยวกอยุธยา
ทีท่ ำ� รว่ มกันด้วยน�้ำใจ และความสมคั รสมานสามัคคี ศลิ ปกรรมแหง่ นำ�้ จติ นำ�้ ใจของคนในทอ้ งถน่ิ ” ซงึ่ ตพี มิ พ์
ระหวา่ งปฏบิ ตั กิ ารแทงหยวก เหลา่ ชา่ งแทงหยวก ในวารสารวิชาการอยุธยาศึกษา ฉบับประจำ� ปี ๒๕๕๗
ก็มักจะพูดคุยเรื่องราวต่างๆ แลกเปล่ียนทัศนะกันไป นอกจากนี้ ยังได้เชิญ ครูสุวิทย์ ชูชีพ มาเป็น
เหมอื นพเ่ี หมอื นนอ้ ง สว่ นเจ้าภาพกจ็ ะเตรยี มหมาก และ วิทยากรบรรยายให้ความรู้เกี่ยวกับการแทงหยวก ใน
สรุ าไว้รบั รอง นอกจากนีย้ งั เตรียมผ้าขาวม้าไว้ให้เปน็ สิน กิจกรรมอบรมหลักสูตรระยะสั้นงานศิลป์ถ่ินกรุงเก่า ณ
น้ำ� ใจเล็กๆ น้อยๆ จนเหลา่ ช่างแทงหยวกแทบไมต่ อ้ งซ้ือ สถาบันอยุธยา เพ่ือสืบสานและเผยแพร่ภูมิปัญญาแทง
ผ้าขาวม้ามาใช้เองเลย หยวกให้เป็นทร่ี ูจ้ ักอกี ด้วย
ครูสุวทิ ย์กล่าววา่ ความสุขทแี่ ท้จริงของการแทง รวมทงั้ ยงั ไดย้ กยอ่ งเชดิ ชเู กยี รติ ครสู วุ ทิ ย์ ในฐานะ
หยวก คอื ความภาคภมู ใิ จในผลงานทไี่ ดม้ สี ว่ นรว่ มในงาน
บญุ งานประเพณตี า่ งๆ หรือในงานศพ ชา่ งแทงหยวกก็
มีความเต็มใจน�ำฝีมือเข้าช่วยตกแต่งประดับประดาเชิง
ตะกอนเผาศพ ด้วยความเคารพท่ีมีต่อผู้ตายเป็นวาระ
สดุ ทา้ ย นำ้� ใจของชา่ งแทงหยวก จงึ เปน็ พนื้ ทใ่ี หเ้ ขาสามารถ
ด�ำรงตนอยู่อยา่ งเป็นทีร่ กั ใคร่ของคนในหมูบ่ า้ น
แตเ่ มอื่ กาลเวลาเคลอื่ นคลอ้ ยไป จากสนิ นำ้� ใจเลก็ ๆ
นอ้ ยๆ ทชี่ า่ งแทงหยวกไดร้ บั เรมิ่ กลายเปน็ การตอบแทน
ด้วยเงินตรา โดยมีการว่าจ้างกันอย่างเป็นเรื่องเป็นราว
ทำ� ใหก้ ารแทงหยวกกเ็ สมอื นเปน็ ธรุ กจิ อยา่ งหนง่ึ ในขณะ
